Όζοι θυρεοειδούς

Οι όζοι του θυρεοειδούς είναι συχνό κλινικό πρόβλημα και στην πλειοψηφία τους είναι καλοήθεις και δεν προκαλούν συμπτώματα. Παρόλα αυτά επειδή σε ένα μικρό ποσοστό μπορεί να κρύβουν κακοήθεια, είναι σημαντικό μετά από ειδικές εξετάσεις να αποκλείσουμε τον καρκίνο που εμφανίζεται στο 7%-15% των ενηλίκων με όζους.

 

Οι όζοι του θυρεοειδούς

Ως όζος θυρεοειδούς χαρακτηρίζεται μια τοπική βλάβη του αδένα συμπαγής, κυστική ή και μεικτού τύπου που ξεχωρίζει ακτινολογικά από το υπόλοιπο παρέγχυμα του θυρεοειδούς. Οι θυρεοειδικοί όζοι αποτελούν συχνό κλινικό πρόβλημα. Υπολογίζεται ότι κατά την διάρκεια της ζωής η συχνότητα εμφάνισης ενός όζου με την ψηλάφηση είναι περίπου 5% στις γυναίκες και 1% σε άνδρες που ζουν σε περιοχές με έλλειψη ιωδίου. Αντίθετα, το υπερηχογράφημα υψηλής ευκρίνειας μπορεί να ανιχνεύσει όζους στο 20-70% του πληθυσμού, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μικροί και δεν έχουν κλινική σημασία. Η παρουσία όζων είναι πιο συχνή σε γυναίκες, σε μεγαλύτερες ηλικίες και σε ασθενείς με έλλειψη ιωδίου και ιστορικό ακτινοβολίας στον τράχηλο.

Τις περισσότερες φορές δεν είναι γνωστή η αιτία που προκαλεί την ανάπτυξη των όζων, αλλά συχνά βρίσκονται σε μέλη της ίδιας οικογένειας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η έλλειψη ιωδίου στη διατροφή είναι μια πολύ συνηθισμένη αιτία εμφάνισης όζων στον θυρεοειδή. Στην Ελλάδα η ανάπτυξη των όζων παρατηρείται συχνά σε ανθρώπους που κατάγονται από συγκεκριμένες περιοχές με έλλειψη ιωδίου όπως περιοχές της Αρκαδίας, της Καρδίτσας και της Ηπείρου. Άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση τους είναι το κάπνισμα, το άγχος, διάφορα φάρμακα και χημικές ουσίες που αναφέρονται ως ενδοκρινικοί διαταρράκτες.

«Οι όζοι του θυρεοειδούς στην πλειοψηφία τους είναι καλοήθεις και δεν προκαλούν συμπτώματα. Παρόλα αυτά επειδή σε ένα μικρό ποσοστό μπορεί να κρύβουν ‘η να εξελιχθούν σε κακοήθεια, είναι σημαντικό να αποκλείσουμε τον καρκίνο που συμβαίνει στο 7%-15% των ενηλίκων με όζους». Γενικά, μόνο οι όζοι που έχουν διάμετρο μεγαλύτερο από 1 εκατοστό θα πρέπει να αξιολογούνται, αφού αυτοί έχουν και την μεγαλύτερη πιθανότητα να κρύβουν κλινικά σημαντική κακοήθεια. Περιστασιακά, μπορεί να υπάρχουν και όζοι μικρότεροι από 1 εκατοστό που χρειάζονται περαιτέρω εκτίμηση, ειδικά όταν προκαλούν κλινικά συμπτώματα (δυσκολία στην κατάποση, βραχνάδα στην φωνή), ή συνδυάζονται με διογκωμένους λεμφαδένες στον τράχηλο. «Διάφοροι προδιαθεσικοί παράγοντες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από το ιστορικό, όπως η ηλικία του ασθενούς, το φύλο, η έκθεση σε ακτινοβολία στο κεφάλι ή στο λαιμό ιδιαίτερα κατά την παιδική ή εφηβική ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου θυρεοειδούς σε έναν ή περισσότερους συγγενείς 1ου βαθμού και άλλοι παράγοντες». Ωστόσο θα πρέπει να τονίσουμε ότι όταν πρόκειται για καρκίνο θυρεοειδούς η πρόγνωση των ασθενών είναι πολύ καλή και η επιβίωση μπορεί να φτάσει το 97% με προϋπόθεση την έγκαιρη διάγνωση και την κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση.